Bitka kod Nikopolja je bila velika bitka između Osmanskog carstva i srpskih vazala sa jedne i evropskog saveza koji su činile Ugarska, Sveto rimsko carstvo, Francuska, Vlaška, Poljska, Engleska, Škotska, Švicarska, Republika Venecija, Republika Đenova i vitezovi križari sa druge strane. Glavninu evropskih snaga činile su trupe iz Francuske i Mađarske.
Bitka se odigrala se 25. septembra 1396. godine, nedaleko od Nikopolja, tvrđave na Dunavu u današnjoj Bugarskoj. Nakon bitke je veći dio Balkana definitivno pao pod tursku vlast. U bitci su odlučujuću ulogu imali sultanovi vazalni oklopnici, pod vodstvom Stefana Lazarevića. Posljedice poraza kod Nikopolja za ktšćanske države na Balkanu su bile katastrofalne. Poslije nje je uništena tzv. Vidinska Bugarska, zauzeta je oblast Brankovića, Morejska despotovina je ponovo opustošena, naredne godine je zauzeta Atena (1397), a Carigrad je ostao u okruženju.
Nakon pobjede kod Nikopolja, Stefan Lazarević, koji se istakao na turskoj strani, je iste godine kao nagradu dobio veći dio zemalja Vuka Brankovića, koji se do samog kraja odupirao Turcima. Za to vreme kralj Žigmund putovao je obilazno Crnim, Bijelim, Egejskim, Sredozemnim i Jadranskim morem, da bi se vratio u svoju obezglavljenu kraljevinu. Preko Vlaške nije mogao, jer je i ono malo križara, što se spasilo na lijevu obalu Dunava, bilo opljačkano i mučeno. Tek u prosincu stigao je u Dubrovnik.